Όταν το πρωί της 20ης Ιουλίου άρχισε η εισβολή, η Εθνική Φρουρά, αποδυναμωμένη από το πραξικόπημα, δεν μπόρεσε να προβάλει αποτελεσματική άμυνα. Αρχικά οι δυνάμεις εισβολής κατέλαβαν στην επαρχία Κερύνειας μια μικρή περιοχή, την οποία επεξέτειναν στη διάρκεια της εκεχειρίας. Οι συνομιλίες που άρχισαν στη Γενεύη κατέληξαν σε αδιέξοδο και οι Τούρκοι ανέλαβαν νέα πολεμική δράση στις 14 Αυγούστου καταλαμβάνοντας το 37,6% του κυπριακού εδάφους. Οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι των περιοχών αυτών κατέφυγαν στις ελεύθερες περιοχές του νησιού, πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Πολλοί έπεσαν στα χέρια των εισβολέων και κακοποιήθηκαν ή έχασαν τη ζωή τους.

Οι νεκροί και οι αγνοούμενοι είναι μια πτυχή του κυπριακού δράματος. Μια άλλη τραγική συνέπεια της εισβολής είναι η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και η αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού. Εκκλησίες, μοναστήρια και αρχαιολογικοί θησαυροί λεηλατήθηκαν και καταστράφηκε μια παράδοση αιώνων. Χιλιάδες Τούρκοι έποικοι εγκαταστάθηκαν στις κατεχόμενες περιοχές και οικειοποιήθηκαν τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων. To μεγαλύτερο μέρος των πλουτοπαραγωγικών πόρων του νησιού, το αεροδρόμιο και το κυριότερο λιμάνι εξαγωγής η Αμμόχωστος έπεσαν στα χέρια των εισβολέων.

Σήμερα στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου διαμένει μόνο ένας μικρός αριθμός Ελληνοκυπρίων στους οποίους επιτράπηκε να παραμείνουν στην Καρπασία. Οι εγκλωβισμένοι όμως ζουν κάτω από αφόρητη πίεση σε απάνθρωπες συνθήκες. Τα σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης που λειτούργησαν εκεί ως το 1976 κλείστηκαν από τους εισβολείς. Τα ελάχιστα εγκλωβισμένα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν μαθήματα μόνο σ' ένα Δημοτικό σχολείο που απέμεινε στην Καρπασία